Kali ini

Assalammualaikum.

Kerap aku menaip belakangan ini.
Salah satu terapi buat aku juga.

Semalam baru aku sedar something.
Selepas 3 tahun, semua benda berubah.
Like nothing happen.


Paling aku rasa awesome sekali bila tak ada sikit pun tanda dari kisah lepas.
And i was like, Allahuakbar.
Allah Maha Adil.
Maha Penyayang.

Memang rasa macam tak ada apa2 berlaku.
Dan hari ni aku terima lagi.
Agak lewat aku reply.
Sebab now handphone memang tak lagi melekat di tangan aku macam selalu.
Lepas 3 jam baru aku check whatsapp.

Dan aku reply.
Betul..
Kau sabar, kau tak putus asa, Allah akan mudahkan jalan.
Allah akan bantu.
Buruk mana pun dulu, akan sentiasa ada hari baru.


Selepas 3 tahun beb.
Aku tak rasa lama pun.
Rupanya Allah nak bagi something.
Ada hikmah.
Serius benda tu dah jadi sendiri dekat aku.

Maybe sebelum ni aku just cakap berdasarkan pemahaman aku.
Setiap yang jadi ada hikmah.
Ada sebab nya.
Tapi bila jadi sendiri dekat aku, aku jadi speechless.

Tak apa.
Masa kadang bagi kau ruang untuk berfikir, bermuhasabah diri.
Betul.
Manusia ni memang tak teguh.
Iman senipis kulit bawang.
Hati serapuh kaca.
Aku la tu.


Alhamdulillah.
Aku dapat lebih baik dari apa yang aku pernah doa sebelum ni.


Tak kisah dah siapa yang mencari dan siapa yang dicari.
Tak ada istilah siapa memaafkan dan siapa dimaafkan.
Kau aku semua sama je.
Aku cari juga ego masing2 dulu.
Entah hilang ke mana-mana.
Yang ada cuma satu perasaan sayang.


Betul.
Air dicincang tak akan putus.
Kalau kau ikhlas.
Kalau kau letak Allah dahulu.


Mungkin cara aku guna pakai sebelum ni adalah cara yang terbaik.
Masa.


Sekian.


My talk:) Bukan tentang siapa yang memaafkan dan siapa yang dimaafkan. Bukan juga ego siapa yang paling tinggi. Malah langsung bukan tentang siapa salah dan siapa tidak. Jangan salah faham entri aku kali ni. Terima kasih untuk 3 tahun lepas.
Thanks for reading :)

No comments: